Ik zit bij de nieuwe klanten aan tafel. De enveloppen met bekende kleuren en namen liggen verspreid over de tafel, lades en vloer. Een voor mij, helaas, bekend verhaal.
Tijdens de intake leg ik uit welke mogelijkheden van financieel beheer er zijn. Wat ik voor ze kan betekenen. Wat ik van hen verwacht. De klant kijkt gedurende de intake verwachtingsvol naar mij, totdat ik over de schulden begin.
Ik leg uit dat de oplossing van de schulden niet mijn eerste hoofddoel is. Allereerst zal de situatie stabiel moeten worden gemaakt. Zodra de situatie stabiel is, gaan we kijken naar een oplossing voor de schulden. Vaak blijken de schulden tijdens een eerste inventarisatie hoog, te hoog. In ieder geval te hoog om zelf op te lossen. Deze mensen moeten worden begeleid naar een schuldhulpverleningstraject.
Voor de start van deze trajecten ga ik altijd nog eens op bezoek bij de klant. Samen doorlopen we de stappen van het traject en geef ik hier uitleg over. Ook geef ik aan dat de trajecten lastig zijn. Er voor in aanmerking komen is lastig, in het traject mogen blijven is ook lastig. Drie jaar in een schuldhulpverleningstraject lijkt kort, maar de voorwaarden die bij zulke trajecten horen, vergen vaak het uiterste van iemand.
Ik begin en eindig de gesprekken altijd met het positieve: na het traject ben je schuldenvrij en kun je starten aan een schuldenvrije toekomst. Houd moet en blijf tijdens het traject vooral denken aan die mooie toekomst!
